Od autorki: Podczas pracy nad projektem zrozumiałam, że tak naprawdę opowiadam historię o potrzebie głębokiej bliskości. Temat żydowski okazał się pretekstem do dotknięcia skomplikowanej relacji matka – córka, a także – co integralnie wiąże się z wyborem tematu – próbą zrozumienia lęku, traumy rodzinnej przenoszonej z pokolenia na pokolenie. Jestem przekonana, że ukrywane oraz wypierane prawdy mają wpływ na następne generacje, że strach i wstyd niewyrażone, nieopowiedziane we właściwym czasie stają się koszmarem dla następnych pokoleń. W tym spektaklu chciałabym stanąć twarzą w twarz z własnym lękiem, chciałabym opowiedzieć o swojej potrzebie miłości, a także o tęsknocie za świadomą, czystą relacją międzypokoleniową.