Sztuka Gombrowicza, opublikowana rok przed wybuchem II wojny światowej, balansuje między komedią a thrillerem psychologicznym. To groteskowa opowieść o fikcyjnej rodzinie, której konwencjonalne życie zakłóca pojawienie się zamkniętej w sobie dziewczyny imieniem Iwona. Chociaż w całej sztuce tytułowa bohaterka wypowiada zaledwie parę słów, jej milcząca obecność wywołuje przewrót na dworze, rozbijając konwenanse, odsłaniając ukrywane tajemnice i doprowadzając rodzinę królewską na skraj upadku. Spektakl Grzegorza Jarzyny koncentruje się wokół konfliktu między systemem społecznych norm i zakazów a wolnością jednostki. Postać milczącej Iwony jest metaforą buntu bezbronnego człowieka, który nie umie i nie chce żyć w narzuconym systemie. Nie rozumiem, dlaczego ludzie nie rozwijają się na przestrzeni wieków – mówi reżyser. - Technika i cywilizacja są elementami stałego i szybkiego procesu ewolucji i mogłoby się wydawać, że powinniśmy być również bardziej doświadczeni i zbliżeni do istoty człowieczeństwa. Jednak w rzeczywistości gubimy się w tym systemie. Jarzyna czyta dramat Gombrowicza także przez historię rodziny samego autora, dla którego prototypami bohaterów były osoby z jego życia i dzieciństwa.