Ani JP II, ani IV RP. Świat, który pokazuje Przemysław Wojcieszek, nie spełnia norm żadnego z nowych projektów etycznych czy patriotycznych. A jednak bohaterowie jego sztuki, młodzi mieszkańcy Warszawy, żyją w cieniu tych projektów. (…) Sugar nie marzy o karierze i podboju wolnego rynku. Jest rodzajem freaka, dla zasady co dwa tygodnie zmienia pracę (ze smażalni do pizzerii), nie ma ambicji materialnych, chce zostać poetką. Nawet wrodzone życiowe cwaniactwo i pogarda dla rozmaitych frajerów (np. aktorów) nie pcha jej w stronę pieniędzy. Sugar chce wygrywać poetyckie slamy. Magda też nie czuje się przegrana ani nieszczęśliwa, akceptuje swoją sytuację, ciężko haruje po 4,50 za godzinę zmywając talerze, marzy o tym, że kiedyś się wyrwie do Pragi albo Berlina, ale nie dla lepszych warunków materialnych. Praga czy Berlin są miastami tolerancji. Magda marzy o tym, by jej związek z kobietą nie budził sensacji, bo w Polsce nawet akceptacja homoseksualizmu ma w sobie coś podejrzanego (…).

Piotr Gruszczyński